shohin!

Een beetje historiek Na een doortocht in de Vlaamse bonsaivereniging als lid, keurder, voorzitter Denderafdeling en als eerste “assistent” van Jean-Pierre Timmermans, bleek de microbe te hardnekkig. “ Winkeltje houden” zat me nu éénmaal in de genen. Van kindsaf kweekte ik plantjes voor de verkoop, grootvader was bloemist, de geur van zijn serres waren onvergetelijk. En toen, 1960, verkocht hij reeds “ Chinese hofkens” die mijn fantasie prikkelden. Ik leerde bonsai kennen. Toen een nieuw leven begon op de Sint-Onolfsdijk was het bonsaiateljee meteen geboren. Niet echt bedoeld als handelszaak voor bonsai. Wel als ateljee om mijn eigen creaties te verkopen. Dit bleek een vergissing. Belangstelling genoeg maar iedereen wou zelf aan de slag. De vraag was kennis, materiaal, startplanten en vooral een betaalbare hobby, weg van het elitaire. Het bonsaiateljee was voor de tweede maal geboren, herboren naar een alternatieve zaak met de sfeer van een club… De rest is geschiedenis, lees verder…. Herinneringen Nu ben ik wel niet iemand die het verleden koester, maar voor deze ene keer … er is ook zoveel gebeurd. Mooie, onvergetelijke momenten, losjes genoteerd. Iedereen van de “anciens” zal nog wel de cursussen koesteren in het oude, aftandse leslokaal, primitief, hilarisch soms, gezellig druk, ambiance verzekerd. Er waren de 10 voor 10 zaterdagen. Tien deelnemers gingen telkens tien verschillende uitdagingen aan, planten door loting aangeduid, ondersteund door supporters. Heerlijke formule! Er waren de opendeurdagen, elk eerste weekend van mei. Soms tropisch warm, soms met ijs en sneeuw. Met optreden van een kodogroep, die iedereen aan de trommels zetten, zorgden voor een onvergetelijke namiddag. Er waren de demo’s van Japanse krijgskunsten, Japanse kaligrafie van Masuda Rie. Alain Hector zakte af vanuit Cambrai om te zorgen voor twee mooie demo’s. We leerden de bonsaikunsten kennen van Benedicto, Fillipijn. Legendarisch is ook de modder op het ateljee bij regenweer. En de gedichtjes uit het creatieve brein van Franky over de noodzakelijke bottekes En dan is er natuurlijk de jaarlijkse bonsaimarkt. Enkele enthousiaste liefhebbers organiseerden vele jaren ateljee, wellicht de eerste bonsai markt in Vlaanderen. Een schot in de roos! Het succes groeide zienderogen onder leiding van ceremonie meester Geert. Vorig jaar telden we reeds 35 deelnemers! Door de massale belangstelling boeren de verkopers blijkbaar erg goed. De anciens dragen zelfs een hoed op hun stand, als uiting van hun weelderige status. Onvergetelijke weekends beleefden we ook in Metz, “ Bonsai des Quatre Frontières” was een jaarlijkse Europese verbroedering, boeiend tijdens en vooral na de beurs. Er was ook mijn Juniperus in Edingen die Salvatore Lipporace drie dagen styleerde als demo. Prachtstuk! C’est un bijou”, il dit lui-même. Er was ook ... “A Touch of Japan”, een reeks zomertentoonstellingen waarmee we “ toerden”. Hingene, Brugge, Gent, Lokeren, Aalst waren stuk voor stuk geslaagde events. Er was ook… de zomertentoonstelling in Hamme. Omdat we veel klanten hebben uit Hamme zochten en vonden we een mooie locatie en bouwden de Hammenaars iets moois in hun gemeente. Met enkele honderden bezoekers. En de start van een vriendengroep rond bonsai in Hamme Er was ook… de vriendschappelijke sfeer tussen de handelaars op de bonsaibeurzen. Marleen en René, Juan, Jean-Pierre, Arjan, enz… Het werden vrienden dankzij vele, onvergetelijke dagen (en nachten). Er was het bezoek van een grote groep blinden en doven aan het ateljee, met begeleiders en tolken. Hartverwarmend en zeer geslaagd. Ook workshops in dagverblijven voor gehandicapten zorgden voor boeiende animatie. We kregen zelfs het predicaat “ dementvriendelijke shop” van het expertisecentrum. En beleefden de problematiek met de sympathiekste “animator” van ons cliënteel, bakker André. Hij zorgde voor de grappen en grollen tot hij langzaam maar zeker verzonk in zichzelf en onze hulp nodig bij zijn laatste boompjes. We vergeten hem nooit. Of we moeten zelf Alzheimer ontmoeten. Over predicaten gesproken, in 2017 ontvingen we van de FOD Economie de officiële erkenning als ambachtsman en namen dan ook jaarlijks deel aan de “ Dag van de Ambachten. De club van Charleroi plantte jaarlijks een bezoek aan het ateljee met een bus. Een spektakel om te zien hoe de clubleden de dijk afprintten om de beste koopjes te pakken. Schitterend! En dan was er de Rotary club van Valenciennes die gans de gilde van bonsaihandelaars opgetrommeld hadden voor hun tentoonstelling in het Stadhuis op de “Place”. Je kon er op de koppen lopen, schitterend weer, braderij en stadsfeesten. Alleen was er geen publiek voor het event. Pijnlijk! Natuurlijk is er ook een blunderboek… De demo in Spa waarbij we verrast werden door een plotse sneeuwstorm. Bij het verlaten van de locatie slipten we met onze camionette in de gracht. Gelukkig was er een vriendelijke boer met een tractor. Voorzitter Sévrain had jarenlang een hilarische anekdote bij de voorstelling van André Callaert bij de start van zijn vergadering. Het telefoontje van een Ardeense boswachter of we een zekere Gunther Cool kenden. Drie boswachters hadden hem betrapt. Gelukkig vond de rechter een jaar later het voorval te gek voor woorden, tijdverlies en seponeerde hij de aanklacht. Zo gingen we ook in op de uitnodiging van een Iers folkfestival om deel te nemen aan een marktje als nevenactiviteit van het festival. We verkochten totaal niets. Gelukkig was er de steengoede muziek en Ierse dans. De Limburgse hotels waren soms ook een avontuur. De hoteleigenaar van een kasteel die ons ‘s avonds laat aan de deur zette, onze opmerkingen en klachten over zijn “hotel” beu. Wij dan maar op zoek naar een nieuwe plek. En de B&B in een watermolen waar we op een winteravond zelf de pellet kachel moesten aansteken. TV en radio kon niet van de uitbater, enkel CD’s met klassieke muziek. ‘s Ochtends terug buiten pellets ophalen voor de kachel. Omdat we zo ongelukkig waren en kou hadden bracht de uitbaatster ons ‘s avonds een flesje wijn en een zak chips. Het kwam nog goed. De bonsaischool Door de grote vraag naar cursussen, workshops, demo’s overkoepelden we dit aanbod met de “ Juglans bonsaischool”. We werden lid van de Belgische bonsaifederatie. Hierdoor kregen we ook kans om deel te nemen aan de Nieuw talent wedstrijden. Reeds bij onze eerste deelname was het bingo. Gino D’Hooghe won de Belgische en nadien ook de Europese NBT-wedstrijd! ( Oostende 2007) Hij is tot nu toe de enige Belgische winnaar. Bijna met fatale gevolgen voor Gino. Een super enthousiaste voorzitster gaf Gino een zodanig gemeende knuffel dat hij bijna stikte tussen haar boezem. Het was feest op den Dijk. Door de overwinning was het enthousiasme voor de wedstrijd geboren en jaarlijks schoven we een kandidaat naar voor. Met succes!. Er kwamen vijf overwinningen. José Lefilon werd tweede in Murcia, Marleen Roels won en nam deel in Dusseldorf, Gunther Cool werd vierde in Boedapest. Jean-Pierre Van Damme won en nam Europees deel in Tsjechië. De soep van Jacqueline De cursussen, workshops van de bonsaischool op zaterdag zijn een begrip, de motor van het ateljee. Maar de echte motor voor de zaterdagvoormiddag was de soep van Jacqueline, beroemd en geprezen. Na heel veel druk en na tal van beloftes en toegevingen hebben we het geheime recept kunnen losweken van haar tomatensoep, de nummer één onder haar soepen. Je hebt nodig: uI, prei, wortels, selder, pastinaak, gember, look, paprika, rode puntpeper, koriander, een pakje soepmix, paprikapoeder, currypoeder, kippenbouillon, blik tomaten blokjes, tomatenpuree, kwaliteitsgehakt voor de balletjes. En dan is er ook nog: Witloofsoep, Groentesoep, Pompoen soep, Paprikasoep, Erwtensoep, enzovoortsoep. Met de kerstdagen baadt het ateljee in kerstsferen. Traditiegetrouw worden er wafeltjes gebakken als knabbeltje bij de kerstdranken. Ze worden zeer gesmaakt. Probeer zelf maar eens met een halve kilo bloem, suiker en gesmolten boter, 8 eieren, 3 zakjes vanillesuiker, een scheut melk en een beetje bakpoeder. Smakelijk !! Een dankwoord Typisch voor het bonsaiateljee zijn ook de “ helpers”. Altijd was er wel iemand die een deel van zijn vrije tijd kwam schenken. Met heel veel dank… Francis zaliger, één der meest fascinerende mensen die ik ontmoette, Gentenaar, kwam iedere vrijdag, met de meest bizarre verhalen, zijn boek heb ik verslonden, zijn toneel gevolgd op het puntje van mijn stoel. Er waren José en Theo, onze tuin steeds kraakproper, zoveel te vertellen, veel te veel voor dit boekje… Gunther zaliger, natuurlijk. Nooit was iemand zo populair op het ateljee. Talent, empathie, techniek, creativiteit, een magneet voor de cursisten. Natuurlijk ook Greta, onovertroffen kassierster, de catering ploeg, Willy, Marie-Jeanne en François, Ingrid, schoonmoeder Alice voor de afwas,... En uiteindelijk is er Dirk! We zijn gevaarlijk bezig. Zeker zullen we velen vergeten. Vergeef het ons...Gino, Fons, Jean-Pierre, Yvo, Geert, zoveel anderen, allen met hun talenten en verdiensten. Bedankt allemaal !!! Jullie maakten het bonsaiateljee tot wat het nu is, een warm nest voor iedere bonsailiefhebber. Epiloog Deze tekst werd verspreid, als brochure, naar aanleiding van ons 25-jarig jubileum. Ondertussen zijn we een vijftal jaren verder. Er was de corona periode. Voor bonsai was dit een drukke tijd. Iedereen was op zoek naar hobby's, vrijetijdsbesteding thuis. Het ateljee was voor velen een oplossing. De bonsaischool werkte veilig individueel. Maar... De leeftijd begon stilaan zijn tol te eisen. Vrij ernstige rugpblemen maakten een einde aan deelname aan beurzen. De opbouw, afbouw van de stand was er teveel aan. Aan de mooiste liedjes komt een einde . 2023 werd het laatste jaar " op volle kracht". We eindigden in schoonheid met een feestelijke, drukbijgewoonde bonsaimarkt. Met muziek van een orgelman en een heuse pensenkermis. Bij een feestelijk ateljee in kerstsfeer trakteerden we onze klanten met hapjes en drankjes. Ons laatste evenement. 2024 wordt het leegverkoopjaar. Alleen de bonsaischool blijft overeind. Onze eigen collectie gaan we met meer tijd, energie koesteren. Hopelijk nog vele jaren. Steeds welkom, bonsaivrienden!!! Een beetje historiek Na een doortocht in de Vlaamse bonsaivereniging als lid, keurder, voorzitter Denderafdeling en als eerste “assistent” van Jean-Pierre Timmermans, bleek de microbe te hardnekkig. “ Winkeltje houden” zat me nu éénmaal in de genen. Van kindsaf kweekte ik plantjes voor de verkoop, grootvader was bloemist, de geur van zijn serres waren onvergetelijk. En toen, 1960, verkocht hij reeds “ Chinese hofkens” die mijn fantasie prikkelden. Ik leerde bonsai kennen. Toen een nieuw leven begon op de Sint-Onolfsdijk was het bonsaiateljee meteen geboren. Niet echt bedoeld als handelszaak voor bonsai. Wel als ateljee om mijn eigen creaties te verkopen. Dit bleek een vergissing. Belangstelling genoeg maar iedereen wou zelf aan de slag. De vraag was kennis, materiaal, startplanten en vooral een betaalbare hobby, weg van het elitaire. Het bonsaiateljee was voor de tweede maal geboren, herboren naar een alternatieve zaak met de sfeer van een club… De rest is geschiedenis, lees verder…. Herinneringen Nu ben ik wel niet iemand die het verleden koester, maar voor deze ene keer … er is ook zoveel gebeurd. Mooie, onvergetelijke momenten, losjes genoteerd. Iedereen van de “anciens” zal nog wel de cursussen koesteren in het oude, aftandse leslokaal, primitief, hilarisch soms, gezellig druk, ambiance verzekerd. Er waren de 10 voor 10 zaterdagen. Tien deelnemers gingen telkens tien verschillende uitdagingen aan, planten door loting aangeduid, ondersteund door supporters. Heerlijke formule! Er waren de opendeurdagen, elk eerste weekend van mei. Soms tropisch warm, soms met ijs en sneeuw. Met optreden van een kodogroep, die iedereen aan de trommels zetten, zorgden voor een onvergetelijke namiddag. Er waren de demo’s van Japanse krijgskunsten, Japanse kaligrafie van Masuda Rie. Alain Hector zakte af vanuit Cambrai om te zorgen voor twee mooie demo’s. We leerden de bonsaikunsten kennen van Benedicto, Fillipijn. Legendarisch is ook de modder op het ateljee bij regenweer. En de gedichtjes uit het creatieve brein van Franky over de noodzakelijke bottekes En dan is er natuurlijk de jaarlijkse bonsaimarkt. Enkele enthousiaste liefhebbers organiseerden vele jaren ateljee, wellicht de eerste bonsai markt in Vlaanderen. Een schot in de roos! Het succes groeide zienderogen onder leiding van ceremonie meester Geert. Vorig jaar telden we reeds 35 deelnemers! Door de massale belangstelling boeren de verkopers blijkbaar erg goed. De anciens dragen zelfs een hoed op hun stand, als uiting van hun weelderige status. Onvergetelijke weekends beleefden we ook in Metz, “ Bonsai des Quatre Frontières” was een jaarlijkse Europese verbroedering, boeiend tijdens en vooral na de beurs. Er was ook mijn Juniperus in Edingen die Salvatore Lipporace drie dagen styleerde als demo. Prachtstuk! C’est un bijou”, il dit lui-même. Er was ook ... “A Touch of Japan”, een reeks zomertentoonstellingen waarmee we “ toerden”. Hingene, Brugge, Gent, Lokeren, Aalst waren stuk voor stuk geslaagde events. Er was ook… de zomertentoonstelling in Hamme. Omdat we veel klanten hebben uit Hamme zochten en vonden we een mooie locatie en bouwden de Hammenaars iets moois in hun gemeente. Met enkele honderden bezoekers. En de start van een vriendengroep rond bonsai in Hamme Er was ook… de vriendschappelijke sfeer tussen de handelaars op de bonsaibeurzen. Marleen en René, Juan, Jean-Pierre, Arjan, enz… Het werden vrienden dankzij vele, onvergetelijke dagen (en nachten). Er was het bezoek van een grote groep blinden en doven aan het ateljee, met begeleiders en tolken. Hartverwarmend en zeer geslaagd. Ook workshops in dagverblijven voor gehandicapten zorgden voor boeiende animatie. We kregen zelfs het predicaat “ dementvriendelijke shop” van het expertisecentrum. En beleefden de problematiek met de sympathiekste “animator” van ons cliënteel, bakker André. Hij zorgde voor de grappen en grollen tot hij langzaam maar zeker verzonk in zichzelf en onze hulp nodig bij zijn laatste boompjes. We vergeten hem nooit. Of we moeten zelf Alzheimer ontmoeten. Over predicaten gesproken, in 2017 ontvingen we van de FOD Economie de officiële erkenning als ambachtsman en namen dan ook jaarlijks deel aan de “ Dag van de Ambachten. De club van Charleroi plantte jaarlijks een bezoek aan het ateljee met een bus. Een spektakel om te zien hoe de clubleden de dijk afprintten om de beste koopjes te pakken. Schitterend! En dan was er de Rotary club van Valenciennes die gans de gilde van bonsaihandelaars opgetrommeld hadden voor hun tentoonstelling in het Stadhuis op de “Place”. Je kon er op de koppen lopen, schitterend weer, braderij en stadsfeesten. Alleen was er geen publiek voor het event. Pijnlijk! Natuurlijk is er ook een blunderboek… De demo in Spa waarbij we verrast werden door een plotse sneeuwstorm. Bij het verlaten van de locatie slipten we met onze camionette in de gracht. Gelukkig was er een vriendelijke boer met een tractor. Voorzitter Sévrain had jarenlang een hilarische anekdote bij de voorstelling van André Callaert bij de start van zijn vergadering. Het telefoontje van een Ardeense boswachter of we een zekere Gunther Cool kenden. Drie boswachters hadden hem betrapt. Gelukkig vond de rechter een jaar later het voorval te gek voor woorden, tijdverlies en seponeerde hij de aanklacht. Zo gingen we ook in op de uitnodiging van een Iers folkfestival om deel te nemen aan een marktje als nevenactiviteit van het festival. We verkochten totaal niets. Gelukkig was er de steengoede muziek en Ierse dans. De Limburgse hotels waren soms ook een avontuur. De hoteleigenaar van een kasteel die ons ‘s avonds laat aan de deur zette, onze opmerkingen en klachten over zijn “hotel” beu. Wij dan maar op zoek naar een nieuwe plek. En de B&B in een watermolen waar we op een winteravond zelf de pellet kachel moesten aansteken. TV en radio kon niet van de uitbater, enkel CD’s met klassieke muziek. ‘s Ochtends terug buiten pellets ophalen voor de kachel. Omdat we zo ongelukkig waren en kou hadden bracht de uitbaatster ons ‘s avonds een flesje wijn en een zak chips. Het kwam nog goed. De bonsaischool Door de grote vraag naar cursussen, workshops, demo’s overkoepelden we dit aanbod met de “ Juglans bonsaischool”. We werden lid van de Belgische bonsaifederatie. Hierdoor kregen we ook kans om deel te nemen aan de Nieuw talent wedstrijden. Reeds bij onze eerste deelname was het bingo. Gino D’Hooghe won de Belgische en nadien ook de Europese NBT-wedstrijd! ( Oostende 2007) Hij is tot nu toe de enige Belgische winnaar. Bijna met fatale gevolgen voor Gino. Een super enthousiaste voorzitster gaf Gino een zodanig gemeende knuffel dat hij bijna stikte tussen haar boezem. Het was feest op den Dijk. Door de overwinning was het enthousiasme voor de wedstrijd geboren en jaarlijks schoven we een kandidaat naar voor. Met succes!. Er kwamen vijf overwinningen. José Lefilon werd tweede in Murcia, Marleen Roels won en nam deel in Dusseldorf, Gunther Cool werd vierde in Boedapest. Jean-Pierre Van Damme won en nam Europees deel in Tsjechië. De soep van Jacqueline De cursussen, workshops van de bonsaischool op zaterdag zijn een begrip, de motor van het ateljee. Maar de echte motor voor de zaterdagvoormiddag was de soep van Jacqueline, beroemd en geprezen. Na heel veel druk en na tal van beloftes en toegevingen hebben we het geheime recept kunnen losweken van haar tomatensoep, de nummer één onder haar soepen. Je hebt nodig: uI, prei, wortels, selder, pastinaak, gember, look, paprika, rode puntpeper, koriander, een pakje soepmix, paprikapoeder, currypoeder, kippenbouillon, blik tomaten blokjes, tomatenpuree, kwaliteitsgehakt voor de balletjes. En dan is er ook nog: Witloofsoep, Groentesoep, Pompoen soep, Paprikasoep, Erwtensoep, enzovoortsoep. Met de kerstdagen baadt het ateljee in kerstsferen. Traditiegetrouw worden er wafeltjes gebakken als knabbeltje bij de kerstdranken. Ze worden zeer gesmaakt. Probeer zelf maar eens met een halve kilo bloem, suiker en gesmolten boter, 8 eieren, 3 zakjes vanillesuiker, een scheut melk en een beetje bakpoeder. Smakelijk !! Een dankwoord Typisch voor het bonsaiateljee zijn ook de “ helpers”. Altijd was er wel iemand die een deel van zijn vrije tijd kwam schenken. Met heel veel dank… Francis zaliger, één der meest fascinerende mensen die ik ontmoette, Gentenaar, kwam iedere vrijdag, met de meest bizarre verhalen, zijn boek heb ik verslonden, zijn toneel gevolgd op het puntje van mijn stoel. Er waren José en Theo, onze tuin steeds kraakproper, zoveel te vertellen, veel te veel voor dit boekje… Gunther zaliger, natuurlijk. Nooit was iemand zo populair op het ateljee. Talent, empathie, techniek, creativiteit, een magneet voor de cursisten. Natuurlijk ook Greta, onovertroffen kassierster, de catering ploeg, Willy, Marie-Jeanne en François, Ingrid, schoonmoeder Alice voor de afwas,... En uiteindelijk is er Dirk! We zijn gevaarlijk bezig. Zeker zullen we velen vergeten. Vergeef het ons...Gino, Fons, Jean-Pierre, Yvo, Geert, zoveel anderen, allen met hun talenten en verdiensten. Bedankt allemaal !!! Jullie maakten het bonsaiateljee tot wat het nu is, een warm nest voor iedere bonsailiefhebber. Epiloog Deze tekst werd verspreid, als brochure, naar aanleiding van ons 25-jarig jubileum. Ondertussen zijn we een vijftal jaren verder. Er was de corona periode. Voor bonsai was dit een drukke tijd. Iedereen was op zoek naar hobby's, vrijetijdsbesteding thuis. Het ateljee was voor velen een oplossing. De bonsaischool werkte veilig individueel. Maar... De leeftijd begon stilaan zijn tol te eisen. Vrij ernstige rugpblemen maakten een einde aan deelname aan beurzen. De opbouw, afbouw van de stand was er teveel aan. Aan de mooiste liedjes komt een einde . 2023 werd het laatste jaar " op volle kracht". We eindigden in schoonheid met een feestelijke, drukbijgewoonde bonsaimarkt. Met muziek van een orgelman en een heuse pensenkermis. Bij een feestelijk ateljee in kerstsfeer trakteerden we onze klanten met hapjes en drankjes. Ons laatste evenement. 2024 wordt het leegverkoopjaar. Alleen de bonsaischool blijft overeind. Onze eigen collectie gaan we met meer tijd, energie koesteren. Hopelijk nog vele jaren. Steeds welkom, bonsaivrienden!!!

Gebruik van mos